Opera Semiramide

Even uitblazen en alles van de afgelopen 2 muzische dagen op een rijtje zetten. Wat op zich toch al een rijk aanbod is, maar het kan blijkbaar nog net dat tikkeltje meer. We moeten ons tijdig klaarmaken want vandaag bezoeken we, voor een 2de keer, de opera van Antwerpen. Maar deze keer blijft het bezoek beperkt tot de zaal.

Gelukkig kon ik meerijden met Annelies want onderweg op de bus was er heel wat beziens. Dat bleken ik en Kathleen te zijn. Ze hadden zeker nog nooit 2 jongelingen in een kleedje gezien in de winter. : ) Samen met de Spaanse studenten richting Antwerpen dus. Hoe zou de opera zijn? Wat zou het resultaat zijn? Heb je al eens een opera gezien? Jaja iedereen was wel een tikkeltje nieuwsgierig. Ik zelf was wel een beetje bang. Een opera dat is toch niets voor mij? Als ik maar niet in slaap val. Maar deze kans was er dus stond ik er wel voor open.

Daar verschijnt het gebouw al. Even een deur zoeken die open is en ja we zijn binnen. We zijn niet de eerste. Al gauw wordt het drukker in de inkomhal. De fototoestellen worden boven gehaald en de speculaties over de opera gaan verder.

Tot ... we naar het balkon mochten. Daar namen we plaats op houten klapstoeltjes. (Wat later niet zo aangenaam bleek te zijn.) Het spektakel begint. Er komt muziek uit de orkestbak. Na een uur begon je de stoeltjes al goed te voelen. Wat de concentratie niet ten goede deed. Je moet luisteren, kijken, boventitels lezen, verbanden leggen, ... Heel wat dus. Het verhaal was niet echt duidelijk en hing aan elkaar met enkele vage veronderstellingen. Tijdens de pauze werden alle indrukken en interpretaties bij elkaar gegooid om zo tot een conclusie te komen. Dus na de pauze kon ik min of meer volgen.

Besluit voor mezelf, deze opera was niet echt mijn ding. Na afloop had ik reeds mijne klop gekregen. En dat het buiten al donker was, maakte het niet beter. Mijn verwachtingen/voorspellingen over het geneugte van de opera is dus geworden zoals gedacht.
Maar toen we op school een andere versie van Semiramide zagen dacht ik 'wauw gaat dit over dezelfde opera?' Laat me naar deze versie kijken en ik zou er een positiever gevoel aan overhouden dan dat er nu is. Bij ons was de opera in een moderner kleedje gestoken. Misschien was deze genre van opera voor de vele nieuwelingen een beetje te zwaar. Althans voor mij. Liever had ik een klassieker als de toverfluit van Mozart gezien. Maar natuurlijk weet ik ook dat men enkel kan kiezen uit hetgene wat aangeboden wordt.

Als afsluiter nog een klasfoto van een voor de gelegenheid opgeklede bende.

Zingen en bewegen

De 3de en laatste workshop van de dag. (7december) We komen terug bij meneer De Beule.
Het zingen bij hem zijn we al gewend. Maar deze keer komt er ook beweging bij. In deze sessie gaat het van huppelen, dansen met een sjaal tot zingen op de meest 'absurde' manieren.

Om aan te tonen dat het niet altijd evident is om te zingen, werden er enkele oefeningen gedaan. We begonnen met te luisteren naar muziek en daarbij een gevoel, sfeer naar voor te brengen. Dingen werden op het bord geschrapt en dan weer aangevuld. Het was te denken (aan de naam van de workshop alleen al.) dat we niet braafjes op onze stoelen zouden blijven zitten. Wat ook wel positief was omdat het redelijk fris in de kapel was.

Bewegen met attributen, de sjaal. En daarna ook nog je bewegingen afstemmen op de anderen. Dit kan vermoeiend zijn, en dan moet er nog bij gezongen worden ook. De ademhaling is dus zeer belangrijk nu.
Verder is er ook nog gezongen terwijl we door de zaal stapten, al staand op de stoelen, of liggend op de banken, ...

Een vrolijke afsluiter van de dag.

Sjaloom chaverim, sjaloom chaverim, ...

Stem ontdekken en stemgebruik

Al walsend en neuriënd met het stemmetje in het hoofd (1,2,3  1,2,3) verplaatsen we ons naar de 2de workshop van de dag. (7 december)
De lesgeefster Mieke ziet er enthousiast uit. (En dat blijkt ook zo te zijn.) Te beginnen met een opwarming die toch iets wat geremd loopt. (Bij mezelf althans.) Het loszwieren, hangen, draaien en zwaaien van het lichaam de armen, ... en daarbij het uiten van enkele kreten. Stap 2 het opwarmen van de stem. Ademhalen is belangrijk bij het zingen maar sta je daar ook bij stil? Inademen tijdens de ontspanning en uitademen bij een inspanning of is het juist omgekeerd?

Gevoelens spelen een grote rol in de opera. Ze worden op verschillende manieren geuit. Aan de hand van uitbeelden moeten we raden over welk gevoel het gaat. Daarna beluisteren we even een stukje opera waar dit gevoel naar boven komt. Uiteindelijk kijken we naar een stukje opera. Maar dat was niet echt mijn ding.

Wat ik wel nog fijn vond was het stukje opera dat we zelf mochten zingen. Een Italiaans stuk. Wat ik wel leuk vond want ik heb in het verleden nog even Italiaans gevolgd en kon het stuk vrijwel volledig vertalen. Ik vind het makkelijker een stuk te zingen als je weet wat je zingt.

Hier vind je het stukje dat we met zijn allen gezongen hebben. (Of toch een poging tot.) Wil je het lied horen dan zoek je rechts bij de liedjes naar 'Va pensiero' van Verdi.

Va', pensiero, sull'ali dorate.

Va', ti posa sui clivi, sui coll,

ove olezzano tepide e molli

l'aure dolci del suolo natal!

Del Giordano le rive saluta,

di Sionne le torri atterrate.

O mia Patria, sì bella e perduta!

O membranza sì cara e fatal!

Dansen met stijl (stijldansen)

Vandaag (7 december) beginnen de workshops van de module muzische school. Mijn groep begint op zijn nuchtere maag met stijldansen.

Ik dans in mijn vrije tijd ook, dus het begon wel een beetje te kriebelen. Welke dans zou het zijn? Er zijn zo veel stijlen. Een tango misschien of een salsa of toch maar een jive? Niets is minder waar. Plots weerklinkt er een stem die vraagt om de dansvloer vrij te maken en de muziek begint. Daar komt het danskoppel elegant aangestapt. Ze nemen plaats op de dansvloer en beginnen te dansen. Het is ... een klassieke wals geworden. De weense wals. Als ik wals hoor denk ik aan: dans in 3 (1,2,3 , 1,2,3 ...), prachtige jurken, zwierig ronddraaien, misschien iets wat stijf maar toch elegant, zweven over de vloer alsof je op wolkjes loopt, ...

Nu een wals dans je niet alleen. Maar 1 probleem. Er zijn niet genoeg heren in de groep. Ik sluit me dus maar aan bij het herenvolk. (Ik leid liever dan te volgen.) Zo kom ik terecht bij mijn danspartner Tatjana. Hieronder op de foto te bewonderen.

 

Het over de dansvloer zwevende duo poseert.

oké dansstijl gekend: check, danspartner in orde: check, ruime balzaal: check, muziek: check, danspasjes: euhm ... Ja de danspasjes. Stap voor stap en voet voor voet werd alles uitgelegd en voor gedaan. De basispas zat er bij ons redelijk snel in. Hij ging ook vlotjes over de dansvloer. Natuurlijk kom je met enkel de basispas niet zo ver. En toen begon het. Met namen die je soms meer aan de video doen denken (reverse , forward) of het drinken in de bar (whisk(ey)) waar je eerst nog naartoe moet lopen (cross hesitation) om uiteindelijk je terug te moeten omdraaien (turnover) omdat de bar al gesloten was, gingen we aan de slag. Al gauw hadden we alternatieve namen. Zo had je de basis, het trapke, omgekeerde, den draai, ...

Ik en mijn mede-enthousiaste danspartner waren niet van de dansvloer te houden. Ieder pasje werd zorgvuldig geoefend tot de aarzeling eruit was. We hebben veel gelachen en ons goed geamuseerd. De danspasjes zaten er algauw in maar nu de volgorde nog.
Er kwamen weinig opmerkingen, alleen dat we telkens een tikkeltje te snel waren. De wals is een fijne dans om te dansen maar er mag wat "sjwoeng" achter zitten. Sommige vroegen: "Hebben jullie dit al eerder gedaan?". Wat ik toch een beetje als een compliment aanzie want het was de eerste keer dat ik me hieraan waagde.

Aanschouw 2 nieuwe jonge dans"talenten" in hun wals.

Heel deze sessie krijgt nog een staartje want in dworp zal er gewalst worden op het bal. Wie ook de smaak te pakken heeft en nog even wil wegdromen bij enkele walsmelodieën moet rechts bij de muziek even neuzen. Maar ik waarschuw je, sommige melodieën raak je moeilijk kwijt. En het stemmetje in je hoofd blijft tellen. (1,2,3  1,2,3 ...) En het grappige is je medestudenten hierop betrappen. Zo zag je die dag of de dag erna subtiel geschuifel met die voeten mooi in de maat van drie.

Sluit je ogen, geniet en laat je leiden door de muziek.

bezoek Vlaamse Opera Antwerpen

 

12 uur 's middags op 6 december. De bus staat ons op te wachten.We trekken met zen allen richting de opera. Ik ben in het verleden deze opera al eens binnengeweest dus kon me er wel iets bij voorstellen.

We kregen een rondleiding in dit grote gebouw. Ik denk dat ik hier makkelijk zou verloren lopen in deze wirwar van trappen en "kamers". Onze gids gidste ons hier vlotjes doorheen. Hij vertelde ons een beetje over de geschiedenis van de(ze) opera. (het gebouw) Zo probeerde hij ook onze kennis een beetje op te frissen met andere stukken. (opera's) Maar dat zat vaag in ons geheugen.

Als afsluiter van de rondleiding lichtte hij al een tipje van de sluier op. (Korte lijnen over de opera Semiramide) Met toch heel wat verwachtingen keren we terug richting Sint-Niklaas. 

Stukje plafond van de opera.

Kleine greep uit de kostuums.

Het naaiatelier.

De glamourspiegels in de kleedloges.

Merry christmas and a happy new year

 

Ho ho ho. 

Rudolph is met zijn beste vriend de Kerstman terug naar de Noordpool. Hier kan die genieten van een welverdiende rust. Maar zo te zien zetten ze het nieuwe jaar al stevig in. 

Voor ons is het nog even wachten voor we deze eerste dansmoves placeren van het nieuwe jaar. Er staat ons nog heel wat lekkers te wachten en een gezellig samen zijn.

Maar alvast voor iedere lezer Merry Christmas and a Happy New Year!

(Om nog even in de sfeer te blijven kan je bij de muzische inspiratie (rechts) luisteren naar enkele 'kerstliedjes')

Lord of the dance

Jaja je leest het goed. Lord of the DANCE en niet lord of the rings.
Op een dag in november lag er een cadeautje me op te wachten. Heel nieuwsgierig duurde het niet lang vooraleer het open was. En wat bleek? Een toegangsticket voor deze spectaculaire show.

Ik hou wel van de Ierse (celtic) muziek. En Lord of the dance was 1 van de dingen die op mijn ooit te zien lijstje stond. Hier werd dus wel naar uitgekeken. En dan op 1 december was het zover. We trokken naar de stadsschouwburg in Antwerpen.
Het verhaal, zoals ik het geïnterpreteerd heb, gaat als volgt. Het begint een beetje mysterieus met mensen die fakkels dragen en een kap op hebben. Dan is er het elfje die in het bezit is van een toverfluit. De mannen zijn verdeeld in "de goeie" en "de slechte". De slechte proberen de beste danser zijn gordel af te nemen. Waarin ze ook nog slagen. Het elfje probeert dit nog tegen te houden maar tevergeefs. Ze verliest zelfs haar toverfluitje. (Het wordt in 2 gebroken.)
Bij de dames heb je de witte en de rode dame. De rode dame is de verleidster, de witte het geweten. (Zo een beetje als een engeltje en een duiveltje.) Uiteindelijk komt alles goed en het goede overwint het kwade.

Het decor, de belichting, de danspasjes, de kostuums, ... waren allemaal zeer goed op elkaar afgestemd. Er werd vlot gewisseld van het ene naar het andere. Zo kwamen meestal eerst enkel de vrouwen dansen gevolgd door een stukje tapdans van de mannen. Daarna volgde meestal een klein solostukje om tenslotte met mannen en vrouwen samen te dansen. Om iedereen voldoende tijd te geven zich om te kleden kwam er 2 vrouwen viool spelen. Ook voor hen zeer veel bewondering want ze zaten niet saai op een stoeltje of bleven staan. Nee ze gebruikte heel de ruimte en danste waar mogelijk. Toen begon alles weer opnieuw. (Eerst de vrouwen dan de mannen, dan samen,...) Maar in plaats van de vioolspeelsters was er nu een dame die een stukje kwam zingen.

Ik heb zeer veel bewondering voor heel dit gebeuren want er is een knap staaltje techniek en conditie nodig voor dit beenwerk. Ik durf er niet aan te denken hoeveel uren repetitiewerk hier achter schuil gaan. Het is ook een heel dynamisch gebeuren. Iedereen beweegt continu. Ze moeten goed op elkaar afgestemd zijn om alles gelijk te krijgen en de figuren die ze maken tot hun recht te brengen.

Ik denk dat dit zeker te doen is met lagere schoolkinderen maar dan voornamelijk met een 3de graad. Het zou dan wel een schoolvoorstelling moeten zijn want anders is de voorstelling net iets te prijselijk voor een school. De voorstellingen zijn ook beperkt van data. Omdat ze heel veel reizen blijven ze meestal maar een 3-tal dagen op dezelfde plaats. Er snel bij zijn is dus de boodschap.

Deze show werd (be)geleid door de danser, performer en muzikant Michael Flatley. Hij is wereldkampioen Ierse dans. Niet alleen bij Lord of the dance doet zijn naam een belletje rinkelen maar ook bij het alom bekende Riverdance. Het is hem gelukt om de liefde voor de Ierse volksdans op een internationaal publiek over te dragen.

Laat u betoveren door de magie van Michael Flatley's 'Lord of the Dance'.